Kendi gölgem terk etmiþ beni
Boðulurken ben talihsizlikler denizinde
Hangi yana baksam zifiri karanlýk
Çýkmaz bir sokaktayým daralýyor çember
Sýklaþan nefeslerde soluksuz kalýyorum
Belirsizliðin girdabýna kapýlmýþým
Gönül baðlarýmý dolu vurmuþ
Sevgi mahsulüm çiçek açmadan çürümüþ
Tüm duygularým yetim kalmýþ
Ben senin özleminle yanarken
Tesellim sen olmuþken
Unutmuþsun çoktan gözlerimin rengini
Gezgin olmuþsun arsýz bedenlerde
Dilinden düþmeyen adým çoktan silinmiþ
Ben seni yoktan var ederken
Sen dilini yalanlar ile süslerken
Ben seni tek gerçeðim sanmýþým
Ben baþkalarýna kör bakarken
Sen baþkalarýnýn hayaliyle yaþamýþsýn
Umutlarýmý ihanetlerine kurban ederek
Sen sahte cennetlerde sefa sürerken
Ben kavrulmuþum senin cehenneminde
Þimdi ise korkular sarýyor etrafýmý sinsice
Kan kaybederken seninle dolu solum
Birkaç tatlý sözü çok gördün bana
Gizlenirken ben birkaç kýrýk dökük anýma
Ýliklerimde hissederken ihanetin acýsýný
Hiç düþünmeden saplamaya devam ettin hançerini
Arsýzca yüzüme gülümseyerek
Belirsiz bir sona ilerlerken ben
Artýk adýmlarým kararlý
Sonum olsa da ilerlediðim bu yol
Senin adýmlarýnda yürümeyeceðim artýk
Ben savruluyorum unutma fýrtýnalara
Adýný ebediyen silerek yüreðimden ….