Hep Sende Kaldım

Yokluðunla..

Koca bir ömür sensiz nasýl geçer bilmiyorum inan..

Saatler yýllara çalarken..

Geçermi kabuk tutmaz yaralarým..

Þimdi..

Ayrýlýk þarkýlarý çalarken plaklar..

Buruk bir yürek ve iki damla göz yaþý..

Süzülür Aþkýn þakaklarýndan..

Ayrýlýðýmýz, hüzün oldu hayatým da..

Ah yar..

Ýnsafsýz deðildi bu aþk..

Varlýðýný hissetmekti ta kalbinde..

Unutturan zamana yemin olsun ki..!

Ben hep sende kaldým gönül sýzým..

Ben hep Sende kaldým..

Ve þimdi..

Kurduðum düþlerden geriye kalan

Sessiz ve sensiz bu þehir de,

Iþýklar Sönmüþ, sokaklar yorgun ayaklarýma pranga,

Ve can çekiþen aþka mezar bu gönülüm..

Sevgili..

Sen gittin ya hayallerinin seni sürdüðü yere..

Senden geriye kalan, enkaz yýðýný bir kalp taþýyorum ýssýzlýðýnda..

Oysa sana dair hiç bir düþümde sensizlik yoktu, ayrýlýk yoktu..

Yalan oldu yar, yalan oldu..

Zamansýz bu sevdanýn karanlýk sokaklarýnda..

Yokluðunun vurduðu kalbim müebbet hüzün iþgalinde..

Yokluðunun Vurduðu kalbim, karanlýðýn en orta yerinde..

Geliþine deðiþen, mevsimler özleminde, bir sevda türküsünde þimdi..

Ah Yar..

Yokluðundan ömrüme kalan mirasýn..

Yanýk bir sevda türküsü þimdi...

Yanýk bir hayatýn öyküsü..þimdii..

Yokluðunda bana kalan,

Benim hep sende kalýþým...



Þefkatoðlu Raif..
Sosyal Medyada Paylaşın: