sabahýn o eflatun rengine gömülü hasret Kanka ne zaman camýmdan yüzüme vursa umut havalanýp konar omuzuma bugün der ’ belki bugün ’ gelir beklenen..
her solgun ay/da tekrarlanan karamsarlýk düþüncelerim asýlýr yýldýzlarýn boynuna nefessiz kalýr kalbim sabah ilk tekmeyi vurana kadar umutsuzluða.
gün merhaba derken keder dolu gözlerime nemli bir kaç anýyý boþ bir þiþeye doldururum Kanka en çok deniz kenarýnda birlikte oturduðumuz o bankta lazým oluyor sevda kelimeleri düþmüþ mü diye ararken yerlerde dikiyorum kafama fondip diyerek ayrýlýðý.
neler neler beklemiþtim demeyeceðim Kanka demeyeceðim kimseye gözlerimin nasýl paslý bir çivi gibi olduðu yerde turunculaþtýðýný.
en çok saçlarý örgülü bir kýz çocuðu gördüðümde ah derim Kanka ah benim hayallerimde belik belikti öyle örer baþýmýn üstüne hâle yapardým kim kesti Kanka söyle bana kim kýydý onca uzattýðým düþlerime uyanmak bu kadar umutlarýma cam kesiði
sahilde bir kafe gelir gözlerimin önüne karþýlýklý oturmuþ iki genç yüz ilerde kýrýþ kýrýþ olacaðýndan habersiz ellerinde zarlar geleceðe atýyorlar ne zaman düþeþ gelir Kanka bilemedim parmaklar mý beceriksiz yoksa gözlerin buðusundan mý atýlmaz o kahrolasýca þans ortaya.
yalanlardan örülmüþ bir uçan halý götürür bilinmezliðe rüzgârda etekleri uçuþan ben uçuþan hayallerimi yakalama çabasýndayým tam tuttum derken parmaklarýmýn arasýndan süzülür
bu þiir kendime Kanka çam sakýzý çoban armaðaný sevgiliden ömrüme kalan.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.