Yaratýldým ne isem öyleyim dersin Ozan
Hep "sen" dedim, kendime yetemedim neyleyim
Gözümdeki büyüyü bakýp görmeden bozan
Gözü kör sevgiliyi atamadým neyleyim
Sen dedikçe kendini köþe bucak kaçýrdý
Sabrýmla boþ tuttuðum bardaðýmý taþýrdý
Oysa kalbim sevdasýný ölene dek taþýrdý
Kalbimin yarasýný otamadým neyleyim.
Sevda daraðacýnda ben girdikçe sýraya
Daha erken dediler hep attýlar araya
Gamzemi ilaç yapan içindeki yaraya
Bir sevgiyi sevgime katamadým neyleyim.
Ne kar var ne de ayaz ama ben üþüyorum
Sevgilinin gözünden hiçliðe düþüyorum
Kabuslarým yüzünden uykusuz yaþýyorum
Bir sevdanýn baðrýnda yatamadým neyleyim.
Varlýðýný çok gördü yokluðunda bir hiçim
Bir beden görüyorsun bana benzer bir biçim
Göremezsin baþka þey O’nunla dolu içim
Ama onda bir vefa tadamadým neyleyim
Hasret türküleriyle sevgiliye seslendim
Ýçimde canlý duran anýlarla beslendim
Bana "belki" dedirten umutlara yaslandým
Onsuz geçecek ömrü satamadým neyleyim
Yokluðu baðýþladý karanlýkta býraktý
Ýçimde hiç sönmeyen harlý bir ateþ yaktý
Tüm arzum bir ýrmakta beraberce akmaktý
Sevgiliye kaþýmý çatamadým neyleyim
Çok bekledim gözüne sevdayla bakamadým
Sevgilinin kalbine adýmý çakamadým
Yüreðine girip de bir sevda yakamadým
Kalbini sonsuza dek utamadým neyleyim
Velhasýl bir Leylifer olamadým neyleyim.