Zor mu geliyor bilmem, Insan olmak ne tuhaf.. Kaç ben var, bizden içeri ? Hep çeliþkilerle geçer ömür. Sen iyi sanýrsýn da kendini, Seni yaratan bilmez mi? Senin içini.. Kandýrýyorsun hem kendini, Hem de çevreni.. Aldatan, aldanýr farkýnda olmasada Günü gelir sorulur hasabý, Yaktðýn canlarýn.. Kalmaz kimsenin yanýna aldýðý ahlar.. Geç olmadan dön bu yoldan, Tövbe kapýlarý açýkken, Insan ol, ey kardeþim..
Bir yetim baþý okþa, Koþ yardýmýna darda olanýn.. Varsa imkânýn, Doyur aç olaný, Giydir üsttü baþý olmayaný.. Gösteriþten uzak olsun yardýmlarýn.. Sen bil, Allah bilsin , Kimse görmesin, duymasýn.. Bir elin verdigini, diðer el almasýn.. Içinde uhte kalmasýn, Dünya servetin yaptýðýn iyilikler olsun.. Vakit varken, Imkânýn varken.. Insan ol, ey kardeþim...
Yazan: Gönül Cesli Beðen
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖNÜL CESLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.