Bu sabah seni düþünürken kendime yakalandým. Dün gece bir rüya gördüm, bilinç altý çöplüðü, O vardý rüyamda çöplüðü karýþtýran bir çocuk gibi, Ondandýr þu baþýmýn dönüþü, Anla, aklým karýþtý, inandýramadým kendimi. Dün gece elektrik kesilmiþti, mumun titreyen alevi yüreðimi titretti, Pencereye koþtum þavký Ay’a iliþmiþti, Kývrýldým ayýn yamacýna uyudum, Belki de ondandýr þu hüzünden kalma hallerim, Yine olmadý!
Dün gece rüzgar vardý; Durmadan kapýyý araladý, çöp kaçtý gözlerime, Ondandýr belki baþka hiçbir þey görmeyiþim Ondandýr þu dalýp gitmeler. Yok yok böyle olmayacak; Ýnsan kolay kolay kandýramýyor kendini, Tamam itiraf ediyorum! Ne yapsam da unutamýyorum Her an aklýmdan geçiyor katar katar, Sonra yüreðime demir atýyor, gözlerime halatlar, Ondandýr iflah olmayýþým, ondandýr tutuklu kalmalar. Yaþamayý bile sevmedim; O’nu sevdiðim kadar.
Sanki doðduðum gün kalbime aþk çalmýþlar da öyle büyümüþüm Büyüdükçe dev olmuþ tohumlar, Sanki kulaðýma ezan yerine ismini okumuþlar, Ondandýr baþka bir ses duymayýþým, dünyaya ahraz olmalar, Sanki zembilden boþalýrcasýna yaðan yaðmurla sevda yaðmýþ üzerime Kaçarsýz yakalanmýþým; duygularým sýrýlsýklam, Aþk kýyamet kadar Mahþere kaç var?
Nimet ÖNER 06/05/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nimet Öner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.