Ölmedim Gitti!
Hayat boþ, iþin aslýný baþtan dedim,
Uzatmaya da deðmez, iþte söyledim.
Yaþamak anlamsýz, kurallar kuralsýz,
Zaman ne yapsýn, saatler kararsýz.
Varsýn, yoksun; ayný anlamý taþýyor,
Ýnsan yaþamýyor, yaþadýðýný sanýyor.
Lezzeti kalmadý ne zevkin, ne aþkýn,
Hayaller kuran var, bir sürü þaþkýn.
Dostluk lafta, arkadaþlýk filmlerde,
Üstünlüðün anahtarý hep ceplerde.
Yürekle buluþmayan sözler alkýþ alýr,
Ýnanýlan yaþanmaz, yaþanýlana inanýlýr.
Güneþ ýsýtmaz, yýldýz karanlýk yayar,
Yürüdüðünü sananlar, yerinde sayar.
Sevda yalan, umut hayal, yaþam boþ,
Kalk artýk yüreðim ve kabre doðru koþ.
Ölüm her þeyden gerçek; durur karþýda,
Ziyarete gelse artýk sokakta, çarþýda.
Ölse insan en azýndan Fatiha’sý okunur,
Ölse belki yaþayana bir faydasý dokunur.
Ölüm hayattan daha dürüst ve mantýklý,
Yaþamak elem dolu, yaþamak acýnaklý.
Gözünü açtýn, gözünü kapattýn iþte bitti,
Sabahlara kadar bekledim, ölmedim gitti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
HALİL ZENCİROĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.