GÖLGEYLE SOHBET

Ve umut yüklü düþünceler boyun büker
Oturur bir köþeye
Gölgesiyle konuþur
***
Hani der vuslat vardý bir kanarya sesinde
Bir beyaz gül açacaktý mevsime inat
Tebessüm uçacaktý maviliklerde hani
Susma, konuþ ey gölgem
Nedir bu yalnýzlýk bülbüller hani
***
Iþýðýndan mý korkuyorsun gözlerin
Kelimelerin kývrýmlarýndan mý ürküyorsun
Sen de seviyorsun benim gibi
Neden þansa, talihe, kýsmete teslim edip vuslatý
Umut diyorsun yalnýzlýðýn adýna
***
Ayaklan bütün hýþmýnla
Korkmuyorum gözlerinin parlaklýðýndan, de
Geçer hasret, geçer acýlar
Umutsuzluk biter elbet, de
Seviyorum, de güneþe çýk
Seviyorum, de gözlerine bakýp
****
Boyun büküklüðüne mahkûmum, dedi gölge
Sen mutlu oldukça saklanýrým
Benim hayatým bu, dedi, boþ ver umutsuzluðu
Buldukça mutluluðu yaþa
Sen varsan varým
Bazen sensiz, bazý sana görünerek

Aldýrma bana deyip sustu
Sonra geri çekildi sürünerek

Kalktý düþünceler sakince
Kývrýmlarýn arasýnda kayboldu
Çokça hasret, biraz vuslat diyerek

Sosyal Medyada Paylaşın: