“Anam”, gitti Bayramlar bitti Tam dört yýldýr bu can Bayram nedir bilmedi
Ýçimde aklýna estikçe “Anne, anneee”, diye hýçkýran bir çocuk var Bayramlarda daha bir zaptedilmez oluyor “Anne”, diye adeta kendini yerden yere vuruyor Teselli bulmaz bir çaresizlik içinde
Her þeyin baþý “ANA”, imiþ Tek kelime etmesen bile Bir arada olmasan bile Varlýðý yetiyormuþ Gönlünü hoþ hissetmeye
“Ana”, olmayýnca “Bayram” daha bir buruk Daha bir öksüz, aðlamaklý bir çocuk ifadesi yüzde Kapý dýþarý bir adým atma hevesi yok içimde Varlýk sebebi yok ise, istek de yok bir nebze
“ANALAR, BAYRAM ÝKEN” “BAYRAMLAR, ANA ÝKEN” Hakkýný vermeli bayramlarýn gerektiðince…!
29/07/2014 Perihan METÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Perihan Metin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.