GÜL DAMLASI

Çýkmaz sokaklarým vardý
Günýþýðýna hasret
Sen yokken...

Sen yokken ben!
Kýþ ortasýnda
Yamalý bir hýrka gibi
Giyerdim hayatý
Yarým yamalak
Mutluluklar yaþardým
Cýlýz mum ýþýklarý
Yanýp sönerdi de göremezdim
Gideceðim yollarý...

Sen yokken!
Üþüyen yüreðime
Düþerdi mavi kartaneleri
Ýçim mahþer yeri gibi yanarken
Hiç biri ilaç olmazdý
Zihnimin yaralý yanlarýna
Acýrdý düþlerim
Aðlardý umutlar
Tutsak olduklarý
Zindanlarda...

Sen yokken!
Gözlerimden
Yeþil vadi kuþlarý
Göç ederlerdi
Gözbebeklerimi
Acýta acýta
Veda bile etmezlerdi
Ardlarýnda býraktýklarý
Virana...

Sen yokken!
Bilincim
Kaybolmuþ bir rüzgar gibi
Hoyrat davranýrdý
Elimdeki son güzel anýlara...

Sen yokken!
Sýrrý dökülmüþ aynalarda
Hayal meyal görürdüm
Bana ait sureti...
Aslýmý býraktýðým
Aný
Elbet bulurum diye
Avuturdum kendimi...


Yüzüm gülerken
Bana biçilen
Açýmasýz o rolde...
Ýçime akýttýðým
Gül damlasý gözyaþlarýmýn
Nereden bilirdim?
Gülizara dönüþeceðini
Kýrk yýllýk
Suskun kaderime
Sen geldiðinde...

Esra TÜRKER - GÜL DAMLASI - Ýkibinondört






Sosyal Medyada Paylaşın: