bir gün bu dünyadan göceceðim. o zaman mezarýmda yalnýz bir gül bitecek ve avuç avuç öksüz þiir dizilecek duvarlarýma her güneþ batýdan doðup doðudan batacak belki bir avuç toprak belkide kýzýl bir bulut þafaðýna gömülecek arsýz düþlerim iki damla göz yaþý saðanaðýnda gelicem pencerene belkide hýrçýn bir rüzgar sakýn olaki çýkma dýþarý ölüm o mavi düðüm yalnýzlýðýn türküsünü fýsýldar kulaklarýna biliyormusun .. ben kaç kere öldüm þehrinin sokaklarýnda kaç kaldýrýma yazdým adýný kaç sokak lambasý eskittim yokluðunda tabanlarýmda aðýr bir sensizlik ayyuka çýkmýþ bir serserilik ile vuruyorum kendimi sen-sizliðin en dip haline unutma sevgili... bir gün sarhoþ bir yaðmur tanesi vurursa sol yanýna kirpiklerindeki eskitme hüzünler aðýr gelirse sakýn tutma kendini.. hani olurda.. yanýnda kolunda olursa biri sakýn belli etme döküldüðünü. iyi bak denizlerin uçsuz karanlýðýna bilirsin mezar taþý olmaz aþk-a ölenlerin..!!
Emel Bayrak
13/07/2014 06/30
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emel Abokan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.