Ayaðýmýn altýnda eziliyorken gölgem,
Temmuzun kor ateþi beynimi delip geçti!
Cennetin bir parçasý caným Akdeniz bölgem,
Gezindiðim sahiller, önümden gelip geçti...
Kumsallarda insanlar sýçrayarak gezerken!
Çarþaf gibi denizde her kes þevkle yüzerken...
Gün daðlara eðilip gölgelerim uzarken;
Gönlüm mavi sulara þöyle bir dalýp geçti...
Yasemin kokularý andýrýrken amberi,
Rengarenk begonviller her kapýnýn kamberi!
Cennet denen bu þehir geldiðim günden beri;
Ne kadar hüznüm varsa, hepsini alýp geçti...
Yine falezlerdeydim, gözlerimde bir buðu...
Yýllar tükettim burda, kýramadým kabuðu!
Antalya, Akdeniz’de yüzen nazlý bir kuðu;
Ömrüm hatýralarla lebalep dolup geçti...
Mazimde her ne varsa gözlerimde canlandý!
Düþündükçe þu yorgun gönlüm heyecanlandý...
Oysa zihnimde kopan sanki bir heyelandý;
Döküldükçe parçalar, gül benzim solup geçti...
Daðlara güneþ düþtü, bakýrlaþtý tüm dallar!
Islak kumlar parlýyor, yakut gibi kumsallar...
Bu gün de akþam oldu, karardý bütün yollar;
Elim kýzýl güllerden bir gonca yolup geçti...
Antalya-2014/07
TDK:
kamber: sadýk köle, bir eve çok gelen...
lebalep: silme, dopdolu, aðzýna kadar dolu...
beniz: yüz, yüz rengi...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.