Sözlerim Süveyda, belki de
evrenin bir köþesinde gizlenmiþ
bir sevdanýn iz düþümleridir
acýyý çok çok içtiðimden midir nedir
içime dokunan her þey ben kesilir
ben ise sen Süveyda
kalbimin kara lekesi
içimde filizlenen tomurcuk
kavuþamadým ya sana kuþ gibi çýrpýnýr nefesim
damýtýlmýþ bir sevdaydý sana hasretim
asma yüzünü öyle ,
bunu sadece sen deðil
kimse bilmez..
kimse önemsemez gölgesini
güneþ çekilince anlar kýymetini Süveyda
ben seni gün doðarken sevdim...
kendi yazdýklarýyla içini jiletleyen birini tanýmadýysan
bak iþte o benim
senin yüzün asýldý ya, ya ben ne yapayým
yüreðimde sürekli asýyorum kendimi Süveyda
ve bil ki Süveyda
senin yüreðin þiirle yýkanýp
yýldýzlarla süslenmiþ
insan var iken aydýnlýktýr ya
gidince karanlýða dalar
þiirlerinde siyaha boyanmýþ kelimelerini
nasýl okurum ki o zaman?
nasýl okurum Süveyda
anlýyorum der sevenlerin
asla anlamazlar kimse sen deðildir ,
acýný hissediyorum kim diyebilir
usta birer yalancýdýr insanlar Süveyda
aþk !
yaratana kurban etmektir kendini Süveyda
býraktýðý kendini
söke söke acýtarak koparýr da gider
geriye aynalardaki solgun hayaller
avuçlarýndaki solgun papatyalar
gidiþlerin ardýna takýlý kalmýþ gözler kalýr
yollar..
benim yolum tek Süveyda
dönüþlere gelince
sen dalarsýn o yollarýn rüyasýna
her insan gün gelir gider ..
yüzüne küsen aynalarda unutursun düþlerini
ve yanaðýna düþen göz yaþýnda
boðulursun..
þimdi gitmeliyim
kitabým beni bekler
bir gün ölebilecek olmanýn mutluluðu ile
geceye uyanacaðým
sen de uyu þimdi çok yoruldun
susadýðýn zaman uyandýrýrým
bakmam ve görmem..
kapatýrým gözlerimi Süveyda
içimde seyrederim seni...
07.07.2014
Rasim Yýlmaz