Yine sonbahar Gönül sayfalarým yaprak misali Bir bir yere düþüp tükenmekte Yalnýzlýðýn týnýsý sarar benliðimi Acabalarýn senfonisi eþlinde Buðulu gözlerle yaþarým siyahýn her tonunu Kopan fýrtýnalarda izlerim büyüyen yok oluþlarý Lal olur dilim yine de kelam etmem Öylece içime akar sýzý olan yaþanmýþlýklar Yaþayamadýklarým ve yaþanacak olanlar Hepsi yýllanmýþ bir þekilde duruyor kadehte Kýsýk kýsýk aldýðým nefes ile yudumluyorum kadehi azizim þerefe Derken masaya vurulan bir el gibi Figüranýn isyanýdýr hayat sahnesinden çalýnan replikler Birden gözüm takýlýyor titreyen ellerime Bu sarhoþluk deðil diyorum Tükeniyor sayfalarým Bu siyahýn son safhasý biliyorum Son demlerimi yaþar gibi Rüzgârýn dokunuþuyla ürperiyorum O anda sonbahar göz kýrpýyor yine Ve anlýyorum ki ölüm artýk uzak deðil..
-Þ.B.
Sosyal Medyada Paylaşın:
lantern_garden Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.