“Burnumda mazot kokusu/ Keþke diyorum/görmedin Bu zalimliði ve okumadýn Þiir kokan yalnýzlýðýnda Yanýk oðlunun içselliðini…”
Kavruk mayýs sadeliðinde Sözleri unutmuþ yüzler Yýllardýr kopçalý benliðim Ve bir devre yaslanmýþ adým Senin eserin/parmaklarýmda Yüreðimize çizdiðin resim kaldý
Oysa! Naylon terliklerle koþmuþtum Hasta dediler senin için/ Sarmak için kollarýný Beyaz saçlarýnda bahar Terinden tenime geçip Uyanmak çiy sabaha Uyanamadýn…
“Ayaz düþmüþ çocukluðum aklýmda Yetim bir çocuða atýlan bakýþlara inat”
Bu mevsim bitti; Sen gidince kapýlar Ardýna kadar açýk Çiçekler eðik Sözler süslü
Tekrar geleceðinin þenliði evde Hiç görmediðin torunlar var Bir gürültü ki sorma
Anlatýyoruz/ Resim yüzlü bakýþlarýný Onlara…
Bakýn çocuklar! Bu adam emeðin sevdasý Umutlarýný harcadý yedi çocuða Direndi yol baþlarýnda/ Alýn terinden kasketi Ceplerinde gurur Taþýdý yýllarca Bu eve…
Duvarlar onun kokusu Boyansa da karaya soluk Zalim tütünlerde son bulsa nefes Þimdi mezar taþýnda Sevilen bir ölüsün Ve kalbimizde gömülüsün
Gemileri yakmýyorum artýk baba Dumaný canýmý acýtýyor
Yetim kalan tüm çocuklara…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.