Misket oynuyorduk arkadaþlarla Ve topaç çeviriyorduk O anda bir uçak göründü gökyüzünde Kafamýzý kaldýrdýk Nazlý bir gelin gibi süzülüyordu, Üzerimize bir þeyler atýldý Buradan bakýnca kuþ gibi görünüyordu Az ötede evlerin çatýsýný Sokaklarýmýzý ateþe çevirince anladýk Uçak bize yine bomba yaðdýrýyordu…
Ve biz savaþýn çocuklarý Sýðýnaðýmýzýn yolunu zaten biliyorduk Babamýzýn öðrettiði gibi Ellerimizi kafamýzýn üzerine koyduk Ve bilinen adresimize doðru koþuyorduk Sokak bildiðimiz kan ile çamur karýþýmýydý Elbiselerimiz kanlandý Ama biz bu maddeyi zaten tanýyorduk…
Þu siren sesleri… Ne de saðýr edici… Bombalar yaðdýktan sonra Ne anlamý vardý ki bu sirenin, Çözemedim bir türlü…
Her zaman olduðu gibi Yoklama yapýldý sýðýnakta Ama bu kez bir kiþi eksik kalmýþtýk Ve onun hedef olduðunu hemen anladýk Sessiz ama içimizdeki çýðlýkla Þöyle bir göz göze baktýk Yaþartmadýk gözlerimizi Ama yüreðimizle aðladýk, Bu ilk deðildi Ve son da olmayacaktý Buna zaten çok önceden alýþtýk Çünkü biz savaþýn çocuklarýydýk Ölümü hep kucaðýmýzda taþýdýk…
Gerek kalmadý isim yoklamasýna Çünkü orada olmayan babamdý… Usulca büküldü boynum Ýçimde umutlarým yarýda kaldý, Ýki damla yaþ döküldü gözümden Annem beni kollarýna aldý Babam gibi… Kokladý Yetim kalmak, Bombalara adaklar adamak, Savaþýn iðrenç kokusunu solumak Biz savaþ çocuklarýnýn alýn yazýsýydý Biz bu yazýyý daha önce defalarca okumuþtuk…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman ÇALIŞICI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.