dokunduðum herþey yap-boza dönüyor ellerimde sevinç kelebek ömürlü gözyaþý ezberim yanýmda durmak karanlýk giymeyi gerektirir bu yüzden herþey karþýmdadýr benim...
kül kovasýnda kibrit kutusu içinde yanmamýþ bir çöp býrakmadýk köpeðinden ve dedenden sakladýðýn balonunu alýp geldiðinde antika kupalarým var artýk köprüler eski sular rafine
o topraklar kurudu o kökler iyice çekildi içine o nehirlerin kollarý yok artýk kimse duaya çýkmaz oldu temiz aminli çocuklarý önlerine katýp kimse bulutlarý gözlemiyor ve yaðmurlar beklenmiyor artýk...
aðacýn arkasýnda bir fil kafasý kumda bir kuþ iki þahýs arasý çekimleniyor cümleten bilfiil görüyorum görüyorsun bitmiyor sandýklarda yakýlmýþ avuntular dizilmiþ birbiri ardýna susuntular sustuk.
bu sessizlik çatlayacak gibi deðil...
Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.