ACIMAK VE DUYGUSAL PARADOKS.

kadersizim;
erkenden yitirilmiþ yaþamýn.
kýyýsýnda kalakalmýþsýn,
sýnýrsýzlaþmýþsýn,
ve baðsýzlaþmýþ,
yalnýzlaþmýþsýn.
yazgýnýn kaçýnýlmaz esirisin.
esaretin acýmasýz kodeslerde sanki, en "f" tipinden.

umarsýz bakýþlý, yaþlý gözlerin ve
busesi terk edilmiþ dudaklarýn,
yaslý mýrýltýlar zerk olmuþ dudaklarýndan,
fevri beddualar süzülür,
pompei’nin antik efsanesi
volkan olur hiddetin kýzýl alevler püskürtür.


bu bir isyandýr,
bu isyanýnda, (bu þiire muhatap) kanýmca;
yerden göðe kadar haklýdýr.
çünkü:
adeta ortasýnda bahar mevsiminin
çýrýlçýplak,
yalýn ayak, kala kalmýþtýr.
çaresizlikten,
ani ivmelerden,
sersemlemiþ bünyenin isyanýdýr.
aylak aylak,
baldýrý çýplak,
kalakalmýþtýr; atm’lerdeki tinerci çocuklar gibi,
hem korkar hem acýrsýn
hormonsal bir paradoks bu.
kalakalmýþtýr; týpký plesantasý üzerinde tökezleyen buzaðý gibi,
hem acýrsýn hem doðaya müdahale etmezsin,
bilimsel bir paradoks bu.
kalakalmýþtýr; yalakalýðý pek meþhur hiyerarþik piramidin en altýnda
hem acýrsýn hem terk edersin
insani bir paradoks bu.

nasýl bir duygulanýmdýr bu?
aþk mýdýr?
sevgi mi?
alýþkanlýk mýdýr?
vicdani bir görev mi?
belki de en acýsý:
acýmak mýdýr?
duygusal bir paradoks bu.


04.06.2014





Sosyal Medyada Paylaşın: