Musalla taşım
Hani diyorum bir an evvel sýcak evime varsam
Eþimi çocuklarýmý sýcacýk sarýp sarmalasam
Ne olurdu sevdiklerime hiç hasret kalmasam
Onlarla bir gün daha fazladan yaþayabilsem
Bende istemez miydim elim yüzüm tertemiz
Rahat elbiseler içinde oturarak çalýþsam
Sabah gidip, akþam evime sað salim dönsem
Ölüm baki lakin; bu korkuyu hiç yaþamasam
Yeryüzünde çalýþmak nedir hiç öðrenemedim
Bir gün olsun korkusuz iþime gitmeyi bilmedim
Bir an olsun ölümü unutmayý adet edinemedim
Selalar okundu sandým hep, yaþarken üzerime
Ýþte bir facia daha ,döner miyim ki; evime muallakta
Yaþarken kabre girmek bu olsa,sabr ver Allah’ým
Sevdiklerim, eþim çocuklarým ailem kaldý en geride
Çýðlýklar mý koptu, Kömürden þimdi musalla taþým.
14 Mayýs 2014
Filiz AKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
okutucu 71-istanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.