Gölgen Düşsün Üstüme

Ýnlettim senin adýna yüreði
baðýra baðýra nakýþ gibi iþledim
þiirlerimin ateþi gibi
sessizlik ve çýðlýk yükledim


Öfkeyle büyüyen acýlarý su yüzüne býraktýk...


Uzanmýþ suyun karþýsýnda
küçük ayrýntýlar arasýnda boðuldum
derken daðýlmaya baþladým
Anladým ki;


kanayan yerlerimden anladým yaþadýðýmý...


Hafýzamda eser durursun serin bir rüzgar gibi
Renksin sonbahar sabahýndan, yazdan kýþtan
Daðlarý dolduran kýr çiçeði gibi
rüzgârlar seni koklayacak


ve ben kül olmuþ rahmindeyim yaþamýn...


Þimdi dokundun yüreðime
mavi gölgene yaslandým usul usul
düþlerimdeki ayak seslerinden ürkmedim bu sefer
iþkencesine dayanýlmayan dikenlerin üstünden geçtim


ve ben güçlendim sunduðunda ýþýðýný...


Ötesinde acýlarý, geceleri, derinlere sapladýðým
Güvercin gibi yuvamdan uçtu gitti
Seninle dönüþtü geceler sabaha
Kandiller yanar ýþýðýnla


evlerin damlarýna taþ fýrlatýr gibi attýk sancýlarý...


Sancýlarýn þimþeklerinde gördüm yaralarý
Baðrýmdan koparýlmýþ ciðer parçasý sensin
gidersen dudaklarýmda aðýt olacak ses sensin
yel sen, ateþ sen


ve ben bir yetim gibi sana doðru koþuyorum...


Seni daðlara gömdüm kuzularýnla
ben ise çoban kýzý
Yýkýntýlar ortasýnda bahçemdin
buðday baþaklarýnda parlak gülüþüm.


Gözlerim sunduðun þiirlerle süslü...











09.05.2014









Sosyal Medyada Paylaşın: