kýrýk döküktü merdivenlerimiz bu yüzden rüyamda hep uzar gider merdiven aralarý sanki kocaman karanlýk bir boþluk içine alýr býrakýr adýmlarým sallanýr havada
bu yüzden korkarým toprak damlardan fare ölüleri düþer diye yastýðýma kemirir gelecek düþlerimi diþleri sesleri beynimi didikler korkarým açýlmayan kapýlardan her kovuktan çýkarlar
kurtulunca merdivenlerden açýnca hayat kapýsýný gýcýrtýyla çamurlu yollar beklerdi bizi türküyle açardýk olmayan þemsiyeleri yaðmurlu sokaklarda sýrtýna kadar masal yaþayan çocuklardýk
merakla çýkardýk en yüksek merdivenlerden sonra aþaðýlarda arardýk düþlerimizi göklere üfürürdük el yapýmý düdüklerle içimizde kalmazdý sýzýsý yapmadýklarýmýzýn filmler çevirirdik oyunlarda aþýk olurduk, ayrýlýrdýk