DIVAN-I ƏRĞƏVAN
URVA(100)
Anla, andým, urvanýn urvalýðýný. Urvalýðý eldə etdiyimdə, yenə, azlýðýný anladým. Anlayýþsýz olduðumdan yana, urvalý dal gəzdim. Gəziþmələr boyunca, dal damarýnda incə incə dolaþan nədirsə, onunlaþmaq istədim. Ýstək olmadýðýnda, urvada urvalýqda, ön yetməz diləklərə, boy atar kimidir. Hoylinin bir udumluq urvasý olsa bilə, mənə deyil. Ucra urvaçý; düþün dəyirmanýnda, urvalýðýný dartar. Hər bir dartýþýnda, könazlýðýn gərəksiz olmuþluðunu bilir. Bilir ki; anlayýþ yavanlýðý, öylə bir tükənməzlikdir ki; degi yetənəksizdir, açýqlasýn onu. Onu anladýðým an, urvasýnada, urvalýðýnada arxalandým. Anladým ki, urva yavanlýðý; yalýnzbaþýna yýxýlýþdýr. Üzülmədim ki; yýxýlan, bir gün yenidən durar. De! Görüm, de! Ömür boyunca, üzüquylu, yerdə qalan var mý? Əyər varsa; urvasýzdýr, urvalýqsýzdýr. Ucra;
Sevməsən, sevmə məni, küs kimi dindirmə məni,
çəkdiyin ah buðu bənzər, göyə mindirmə məni.
Baxda gör, can çəkiþi, son soluðun yerdə dərir,
qaldýrýb tabut ilə, çiyninə yendirmə məni.
Yendirirsəndə, yavaþ qoþ, qara gurqanlýða, Sən,
bükdüyün að kəfən ovcunda, deyindirmə məni.
Tələsik atma adým, dur, qoxunu sus/qu dərim,
qoxusuz torpaða, gür sýzla, geyindirmə məni.
Sanki bir öc günüdür, bir acýmaz, can alacaq,
al caný, qurdquþa yem, böylə yeyindirmə məni.
Geri dön, sal yerə tabutu çiyindən, Səhər, ey,
Ərðəvan/sýz kədərin varsa, sevindirmə məni.
Urva: Süfrə, dəstərxan
Sosyal Medyada Paylaşın:
M.ƏRĞƏVAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.