ZENGİNİ FAKİRİ GİDEN GİDENE
Bir bir dökülüyor dalda yapraklar
Zengini fakiri giden gidene
Nefesin bitmeden çeker topraklar
Zengini fakiri giden gidene
Kimi aða idi kimisi paþa
Kefen giydirdiler ayaktan baþa
Adýný yazdýlar sadece taþa
Zengini fakiri giden gidene
Ezilenler gömdü koca zalimi
Yýkadýlar bilgin ile âlimi
Kimseyi kurtarmaz baþta ki ilmi
Zengini fakiri giden gidene
Malýný mülkünü yerler içerler
Ektiðini toplar keser biçerler
Az diyerek küfür eder geçerler
Zengini fakiri giden gidene
Hýrsýzý haydudu ayný tabutta
Kemirdin koymadýn etleri butta
Ömrünü geçirdin söðütte dutta
Zengini fakiri giden gidene
Gün geldi yaþlandý gencecik beden
Kârda, iyilik ve sevaplar eden
Topraklar altýnda ses vermez giden
Zengini fakiri giden gidene
Ayyýldýz söylüyor kalýcý sanma
Malým mülküm yoktur ola ki kanma
Doðrudan ayrýlýp ölürken yanma
Eðrilere doðru diyen diyene
29 NÝSAN 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Ali AKBAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.