Susuyorum... Þimdi kelimeler sandýkta, çeyiz misali. Susuyorum... ve Ýçine geçmiþimi týktýðým valizim kapý eþiðinde. Baþucumdaki saksýya ektiðim umut yeþerdi, Lakin hüsran kokuyor... Yalnýzlýðýmý çerçeveletip kaderime asalý, uzun zaman oldu. Ve ben, benim olamayan herþeyi geride býrakýp Gidiyorum... Elimde cüzzamlý geçmiþimle Önümü görmeden, Arkama bakmadan Gidiyorum... Yüreðim darmadaðýn. Etrafýmda kanlý eller. Kim parçaladý hatýrlamýyorum... Yazýyorum.. Kelimeler kifayetsiz. Yazýyorum.. Manalar dirayetsiz. Yazýyorum.. Suskunluklarýmý. Biliyorum kalemim yetersiz, yettiði kadarýyla Yazýyorum.. Yüreðine yetiþtiði kadarýyla kazýyýrum... VE okunuyor Suskunluðum.... Ýlk okul talebesi misali, hece hece. Bi bi bir var mýþ, Bi bi bir yok muþ. Evet, ben bir zamanlar varmýþým þimdi yok olmuþum... Meðer ben SUSKUNLUKLARIMI yazýyormuþum. Salise Erol. (saale)
Sosyal Medyada Paylaşın:
gulemale Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.