BENİM ADIM AŞK
Ben;
Çöller ortasýnda kavruk denizler aramýþ bir umut öyküsü.
Ben;
Garip mecnunun titrek dudaklarýnda,
Leyla’ya bir aþk türküsü…
Ve yaþarken aþký günahkâr gözler çarpýk bacaklarda,
Ben;
El deðmemiþ sevdanýn iffet örtüsü.
Benim adým aþk…
Ben, mutluluða giderken kývrýlan bir yolum.
Ve en keskin virajlara bile gözdaðýyken,
Kimi zaman sevgilinin acizliðine dahi bükülen bir kolum.
Ben bir yarýþým, ben kazananým, ben kaybeden…
Benim adým aþk...
Ben;
Baþlangýç noktasýna bitiþik bir sonum.
Ben, ateþle prangaya vurulmuþ bir damla suyum.
Ben, güneþin ýþýtmadýðý en derin kuyu.
Benim adým aþk…
Ben, Kâbe de seccadeye hasret bir kulum.
Ben tan yerinde güneþe kurulmuþ pusu.
Benim adým aþk…
Ben, ölümün kucaðýnda en büyük mezra…
Ve ben zenginin gönlündeki sefalet…
Ben yoksul dedelerin umuduyla yeþeren tarla,
Ve ben günahkâr avuçlara, yapýþan hidayet…
Benim adým aþk…
Ben, bulutun yanaðýnda bir beyaz tüy.
Ben, dertlerden aðaran siyaha övgü…
Benim adým aþk…
Ben, yeryüzüne saçýlan bir avuç dua,
Sonsuzluða açýlan mavi gökyüzü…
HASAN KARAAÐAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.