SON ŞARKI

SON ÞARKI
Hayat gamlý bir þarký, eksiktir son notasý
Benim engin gönlümün þarkýlardýr yuvasý.
Bir yanýk beste duydum, sanki bir gazel sesi,
Belki Hacý Arif Bey, belki Itrî bestesi.
Kurumuþ gönüllere güller diktim baðýndan,
Bir meyan duymaktayým, yârimin dudaðýndan.
Bu þarkýlarda gezdi gönül dünyam sýnýrsýz,
Kalbimdeki sevdayý çaldý benden bir hýrsýz.
Ey kýpkýzýl gonca gül, dünyalara bedelsin,
Ah, caným “Ýstanbul’um sen ne kadar güzelsin!”
Bir Þâir Nedim vardý, Ýstanbul sevdalýsý…
Bir de ben, mavi gözlü o yârin belalýsý.
Ayrýlýk zormuþ gerçek, hem candan, hem cânandan,
Sana bir güfte verdim, kaç asýrlýk zamandan…
Eskiyen defterimden yýrtýlmýþ bir sayfa aç;
Her derde derman yazar, bana yaramaz ilaç.
Yanýk kemaný duydum, tiz perdeden muhayyer…
Bu son coþku ömrümde, her þeyin bittiði yer.
Güllerim soldu gitti, baþka dünya göründü,
Kokladýðým nergisim, vuslat dediðim, dündü.
Þimdi yolculuk vakti, sen hoþça kal nazlý yâr,
Ölsem de seninleyim, yarým kalsa da bahar!
Kondum sarý çiçeðe, yordu artýk naðmeler…
Kuþ kanatlý sevgilim, duanda bana yer ver.

Ünver PAZARLI

Sosyal Medyada Paylaşın: