Ýlk darbesiyle nefesimi kesebilecek kudreti bünyesinde taþýyan, antik bir hançer gibi saklýyordum seni masal bitimine. Baktýðýmda özgürlüðünün ucu benim elimde olan rengarenk bir uçurtma gibi görünüþünden haz ile...
Mavi semada raks eden iþveli bir çingene kýzý oluyordun bazen, bazen de elimde sandýðým halde benden çok uzaklara göç eden bir kuþ, elimde olsan da tutamýyordum. Bendeydin, bendeyken benden çok öte...
Bazen canýmý acýtan, yakan bir zehir gibi karýþýyordun damarlarýma, bazen de panzehir. Hem içime saplanan hançer olup, hem de nasýl içim olup kendi kendini delip geçtin bilmiyorum...
Peki neden ölümümü cebimde bekletiyordum ben? Her insan cellatýna mý aþýk olurdu hayatta? Yada yaþamaya alýþamayýnca, hançere cellat olmasýný biz mi tembihliyorduk aþkla ¿
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN MAVİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.