Gülistanýn baðrýný hep ayrýk otu bürümüþ, Yazdan kalma bir gonca gül, dal üstünde çürümüþ, Yedi kollu bir ejderha, bir hýþýmla yürümüþ; Güle vurgun bir bülbülün söküp almýþ canýný....
O gülistan bir çöl olmuþ, diken dolu bir vaha... ’Kader’ denen sevgi bilmez ve affetmez ejderha Emip gitmiþ, sevmesinler diye sanki bir daha Hem bülbülün, hem de gülün sevdâ rengi kanýný...
Kýþ güneþi, hayat vermez,ümit vermez, can vermez, Bir sis basmýþ ki bahçeyi, ýþýk girmez,renk vurmaz. Ejderhanýn eli midir, acýmadan, hiç durmaz Zaman doldu diye çalar saatlerin çanýný...
Kader neden keder yazar,her sevdâya, hep,niçin? Öyle zor ki anlatmasý bu masalý, dil için. Çaresiz bir bekleyiþ bu,bülbül için,gül için Ejderhanýn emrettiði o ayrýlýk ânýný...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.