Herkesten daha cesurdun önceleri
Baþýn dik geziyordun bozkýrlarda
Kýþ çetindi, aðaçlar çýplaktý, sarkýtlar uzanýyordu
Saçlarýnýn uçurumlarýndan
Sonra ürkek bir rüzgar yaladý bakýþlarýný
Omuzlarýn aðýrlýðýný býraktý boþluða
Onca yük yaðmur gibi boþaldý ellerine
Güneþ boðuldu
Ve sen þimdi titrek bir mum alevisin
Bildiðin tek þey hiçbir þey bilmediðindi
Çünkü görünmeyen yüzü vardý dünyanýn
Sen siyah derdin ben beyaz
Ve genelde ben haklý çýkardým
Bazen parmak uçlarýnla yakalamaya çalýþýrdýn
Huzuru,aþký ve bilumum mutluluk yalanlarýný
Halbuki ben kavrardým, boðardým biraz
Biraz aðlatýrdým
Bunalýp göçerlerdi ismimsiz iklimlere
Ama tek taraflý deðildi acý çekmek
Her þeyin karþýlýðý vardý hayatta, bilmezdin
Þafak vakti sancýlarla doðarken güne
Gecenin karanlýðýna hapsederdin nefesini
Güneþ boðuldu
Ve sen þimdi gecenin esirisin
Kör topal bir yaþamýn
Gözü ayaðý olmak ütopyasýný kurarken sen
Ben kabullendim engelli hayatýn aksak yürüyüþünü
Þah damarý kesilince insanlýðýn
Zebani bulutlar çökünce yerkürenin üzerine
Ve kan yaðmaya baþladýðýnda ellerimize
“Düzene karþý koyma” dedin sonra lâl oldun
Halbuki ben bir çocuðun kanýnda öldüm
Bombalanan þehirlerin duvarlarýnda aðladým
Ölmeden kendi cenazeni kaldýrmak nedir bilir misin
Kefenini dikerken içine çaresiz bakýþlar sýðdýrmak
Tek yürekte bütün umutsuzluklarý taþýmak…
Sen bilmezsin
Halbuki ben bir çocuðun gülüþünü kokladým
Yýllarý insanca avutmak için
Ay karanlýk
Gece çýplak
Güneþ boðuldu
Ve þimdi sen gülüþleri ezen bir zalimin
Topuklarýnda nasýrlaþan hatýralarýn sancýsýsýn
Beyhude aðlama, kadraný koptu zamanýn
Ve
perde kapandý.