Hüzün kusuyor sensizliðn yüreði Periþan bir haldeyken sokaklar Ne senin üzüntün yýktý nede hüznün yaktý Seni senle severken yitik oldu sevgimiz
Dalý budanmýþ çiçeksiz aðaç gibi oldum Zaman içinde zaman yaþadým delice Mekan beni sarmalayýp kuþatmadan Yüreðimin dehlizlerine inmeliyim
Hiç aðlayamazken bu adama noldu ki Yürðindeki fýrtýnalarda kanlý yaþ var Dokunmayýn ellemeyin yanan yüreðimi Ýnsafa gelirse yar sarar yaralarýmý
isimsiz olsun yaðan yaðmur Çünkü içimin közünü söndürüyor Yokluðnda var olmak gerekirken Varlýðýnla hasret býraktýn sen beni
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet talip bilgil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.