Gece Var Bilinmez

Þimdi gecenin mavisine kanýyor hislerim,
Yollara, ýþýklara dalýyor gözlerim.
Sessizliðin ortasýna çöreklenmiþ,
Seher yeli kadar uðultulu sevinçlerim.

Ellerimi ovuþturarak yudumluyorum kahvemi,
Seni mi düþünsem acaba?
Yok yok en iyisi kalmak burada
Sessizliðe ve sensizliðe dair ne varsa yaþamak...

Hani bana aldýðýn menekþeler vardý
Hatýrladýn mý? Allý, morlu...
Her sabah suluyorum onlarý
Birazda sohbet ediyoruz karþýlýklý.

Kapýda kalmýþ gözlerimin hatýrýna,
Bir kadehte sen vur,
Vur ki ses çýksýn çýðlýklarýmdan
Yokluðunda yok olmadan...

Gece var bilinmez,
Nadiren görülür, hissedilir soðukluðu
Maviler hep böyle midir?
Kanatýr mý kabuk tutmuþ yaralarý?

m.kilincdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: