Seni andým bu gece toz dumana katarak Siliðinden dem hece sen yamana batarak Kenar kýyý dinlerken bakýp kaldým öksene Toprak zakkum inlerken neye haldým söksene Burnumdan getirirken Lerzan yýlgýn yanarým Ben beni bitirirken mecal solgun anarým.
Uzar gecem gündüzüm bilsem de gelmeyecek Sanki dünden öksüzüm silsem de silmeyecek Sýð sularda denizim yosun baðlamýþ dibi Tutar yaþý genizim gözden aðlamýþ gibi Bir yangýnýn külüne es olup geçiverdin Yar olmadýn gülüne dert dolup biçiverdin.
Konuþtum ne anladýn kýzýl dudaðý büküp Zalim soylu yanladýn olan sadaðý söküp Ne vardý üzerime bu denli sýk gelecek Güvende sözerime turp sýktýn yok ilecek Çýnlar mý ki kulaðýn beni anýp durur mu Geç gelse de ulaðýn caným bilip korur mu?
Üç telli sazýn ile böyle dinletip durdun Destan yazmýþken dile caný inletip yordun Yazýk günah dedikçe çýkmaz yolu kolladýn Zaman ömür yedikçe kasten solu salladýn Nereye geliyorsun sen bildiðim hederim Sorgusuz iliyorsun sen dildiðim kederim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.