Nerede kaldýn bahar, yollarýný gözlettin?
Mart peçesini açýp, bir de buse kondurdu!
Alamadým kokunu, inan öyle özlettin...
O suratsýz kýþ var ya, iliðimi dondurdu!
Hani ya mart gelince bir iþaret verirdi!
Bahar yolda diyerek, bütün karlar erirdi...
Aðaçlar neþesinden çiçekler gönderirdi,
Þu kýþ denen karakuþ, sanma bizi ondurdu...
Bu ay doðduðum aydý cemre topraða düþtü!
Herkes bahar zannetti, sokaklara üþüþtü...
Geçen yýl yine bu ay, kemiðim üþümüþtü;
Mart/ý uyuttu da kýþ hepimizi kandýrdý...
Sen o mart/ýný al da, baþýna çal ilk bahar!
Kýþýn bile yaðmadý mart ayýnda yaðan kar!
Geleceksen kendin gel sana gönlümde yer var;
Þubatla mart bir olup, tüm nevrimi döndürdü...
Mart/ýn kýrdýðý ceviz, emin ol kýrký geçti!
Diktiðim fidanlarým, odun olmayý seçti...
Çektiðim bunca emek yandý, kül oldu uçtu!
Dert ayýymýþ mart ayý, ocaðýmý söndürdü!
Sen bu yerden gideli gözlerime kan doldu!
Ýnan görüþmeyeli, neredeyse yýl oldu...
Býraktýðýn çiçekler saksýlarda tüm soldu,
Yeni pürtleyen dallar acýmýzý dindirdi...
Karaman-2014/03
TDK:
Onmak: mutlu olmak, þifa ya da felah bulmak...
Pürtlemek: göz, çeþitli sebeplerle açýlmak, çiçek açmasý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.