ZAMANLA ANLAMAK
Görürsün bir gün
Bir baba, bir oðul, anne ve evlat
Kol kola çarþý ortasýnda dolaþan
Elinde sepetle gezen bir yaþlý nine
Genç de olsa delikanký bir yiðit
Ýþitirsin zamanla
Bir ihanet sözcüðü arkandan
Bir kahýr, sade hüzün ve hasret
Keþkeler yumaðý sökelenir kendinden
Ýstemezsin, çare gelmez elinden
Anlarsýn yaþadýkça
Vakit belkide çok daha erken
Semalar hafif renk atar aniden
Sararan bir ufuk selamlar seni
Sana sorarsýn kendini yeniden
Düþünürsün kendince
Aklýn ellerinde bir esir belki
Ismarlanmýþ hayatlarla var olmak
’Hayýr’ ve ’Evet’ çizgisiyle dönen
Sade bir kalp þerididir yaþamak
Doðrudur aðlamak
Gülmek kadar gerçekçidir, ciddidir
Onca yýldýr anlaþýlmaz, çözülmez
Büyük bir ilde, koca bir þehirde
Çift kiþilik bir yalnýzlýk yaþamak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.