Çukur Komşu
Merdivende izmaritler, pis koksun,
Ýnsan nedir, sahi sen bilir misin?
Komþular þerrinden, dua okusun,
Kirlet, temizleme enayi misin?
Üst kattan çöpünü, sofraný da dök,
Baþlara, bahçeye düþsün sana ne.
Çaðdaþ cehalet sarmýþ,çürümüþ kök.
Ýnsana benzemek, suç bahane...
Balkondan yola,"rezili"sin arzýn,
At aþaðý, ele geçen ne varsa.
Çukur Komþusun, bitmiþ insan tarzýn,
Sözde en alasýn, burun devasa.
Güzellikler yapalým payýný ver,
Hizmetler gelsin, yahu kurtul þerden.
Sessiz olsan, huzur verir geceler,
Aslan belli olur, yattýðý yerden.
Bil ki, insanca deðil tutuðun yol,
Bela olursun, bir sabrý taþana.
Huzur bulursun, dinli imanlý ol.
Ders verilmez sanma, haddi aþana.
Arsýzlýkta zirve,bir þaplak tükür,
Pencerene bakan hayvani görsün.
Öyle yönel ki Rabba,et bol þükür,
Sýkýmý þeytan, baþa çorap örsün.
Mar.14
(Her apartmanda olur.insana benzer. Keþke yazdýrmasaydý.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.