Affet beni Buz gibi bir þehrin Sabahýnda yanýyorum Sensizliðe açýlmýþ kollarým Bir saða bir sola uzanmýþ Kýrýðýndan habersiz dallarým Ve sarpa saran yarýnlarým var þimdi
Gecelerim çekilmez oldu Her ýþýk huzmesi Kendi gölgesinde boðuluyor
Seni özlüyorum...
Yeni bir meydan savaþý açýyor Hasret dolu düþüncelerim Alnýmýn çatlayan yerinde Her iki koldan saldýrýyorlar Bir dost Batýyor sancýlarýma Bir yar Hangisini önce sarmalýyým Bilemiyorum
Yar diyorum; yaram kanýyor Dost desem; çok kan kaybetmiþim Ben kanýyorum bu sefer taze taze Çaresizliðimin üzerine
Yolumu þaþýrmýþým Þehrinin dil bilmez yabancýsýyým Adres sormaya korkar oldu Mülteci bakýþlarým
Ben dost gözlerinde aþk’ý aramýþým O’ndan yanýlmýþým...
Sonu ölümü gösteren Bir pusula iþaret ediyor gözlerin Konuþmuyorsun En çokta sohbetini özledim Belki de susmaný seviyorum bu aralar
Býraksan söylenecek sözlerin var ama Sakýn hesap sorma bana Utanýyorum Verecek cevabým yok Söyleyecek sözüm Hesabýmdan hesabýna aktaracak Yüzüm yok benim
Aþk’a salâ okuyor saba perdesinden gamlar Dost diye aðlýyor bak senden sonra yýkýlanlar...
Filiz Akan
Sosyal Medyada Paylaşın:
lizakan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.