Bir resim düþüyor, hayalimin penceresinden.
Kaç yýllýk hüsranla çizilmiþ kim bilebilir.
Kem talihli güzeller hasret atkýlarý diker,
Iþýklý sabahlarýn bitmeyen gecelerinden.
Mýrýldanýr gökyüzü yoðun mavi hüznüyle,
Düþünme artýk yalnýzlýðý þair, gün biter ömür biter.
Zaman denilen mevhum, ateþ olmuþ yakýyor.
Bir resim, hep penceremden ufka doðru boyun büküyor.
Kapanmaya yeminli dudaklar titrek titrek aðlýyor.
Sevda naðmeli türküler yankýlanýyor, yýkýlmýþ maziden…
Ýçime sýðmayan ruhum, gün be gün içimi acýtýyor.
Resimden bir el durmadan beni ölüme çekiyor.
Galiba ölüyorum…ölüyoruz…