tutundum yaðmura
o tozlu yollara
karýþtýrsýn beni küllerine o kentin
soðuk taþ basamaklar üzerinde uyansýn ayak sesim.
kimi kalýr ki, dalgasý giderse denizlerin
aðaçlarýn yeþili giderse, kör olmaz mý kuþlar
yokluðun gölgesi düþse üzerime
nasýl yenilmez külden sarayým o hýrçýn rüzgara
ki,sebepler çýrýlçýplak
yokluk kapýmýn ardýnda buzdan bir devir
þehrim medusa’nýn bakýþlarýyla taþ
kýpýrdanmaz olur yapraðý içimin
bir yanýmda yarým bir ölü
eksildiðimde hep kendime söven eksikliðim
rastgele küçülür bedenim
tenim kararýr
her yanýmda konuþan insan izleri.
oysa ben seni,
sayfalarýn saklandýðý yerden çaldým
turuncunun sýcaðýndan ve morun kokusundan
kulak verdim ýslýðýna sessizliðin
iki kimsesiz öykü sarkarken içimin penceresinden
ah yar!
seni ölümsüz kadýnlarýn bakýþlarýndan çaldým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Leyla'sını bulan mecnunun ayın boynuna astığı mavi ilmeğin şiiri bir cesedin aryası çırılçıplak sebeplerim Minimalist gözlerimde küf kokusu MOR ve AŞK DİLSİZKEN SAĞIR MIRILDANMALAR yAŞAMAK ÖLÜMLÜ İNSANLARIN İŞİ SEVGİLİM kendimi ihbar ettim aynalara götürün,azrailin kahkahası ruhumu sarmadan