Aslýnda bir kibrit kafi gündüzleri tutuþturup,
Gecenin gerdanýna dizi dizi yýldýzlar yapmaya.
Hani sabahýn boyu yetiþse uzanýp öpecek alnýndan Ay’ý
Bir de hep geç kalýnmýþ ömrün son deminde gelmese ölüm
Belki böylesi dar gelmez giyindiðimiz mutluluklar
Mevsimlerin peþine takýlýp ta,
Hüznü oradan oraya taþýyan yaðmurlar gibiyim
Sýcak avuçlarda buhar olup göðe karýþan
Soðuk bakýþlarda buz kesip anlamdan alabildiðine uzaklaþan
Seni bekleyiþimin adý yok,
Hasreti çeke çeke uzaklara götüren çok vagonlu trenlerin de.
Hani giden gider de, geçmiþi kalýrya geride,
Onu hep yaþlý gözlerle bekleyen.
Zamanla dilindeki özlemi kýrýverir zaman, en hassas yerinden
Çok geçmeden, çok geçiyor yokluðunun üzerinden,
Haram saatler diziliyor boðazýma uzadýkça sensizlik,
Tenhasýna sere serpe uzandýðým düþler de yetmiyor
Yorgun arzularýmý kýþkýrtmaya
Verdiðim sözlere saklanmýþ militan kýlýklý yalanlar yakayý ele veriyor bir bir
Tutuklayýp aynalara hapsediyorum
Sonra vicdaným delil yetersizliðinden serbest býrakýyor
Seni bekleyiþimin adý yok
Dursun diye duvarlara çivilediðim zamanýn da
Payýma düþen yalnýzlýðýn zirvesinde,
Saçlarýmla gizlice siyahýný paylaþýyor gece.
O zaman, bu þehir bir kez daha düþüyor gözümden
Kalabalýk kaldýrýmlarýnda adým adým eziliyor günahlarýmýn gölgesi
Sanki ben deðildim külçe külçe acýlarýn sahibi
Aðýr korkularýn ezip yel deðirmelerine verdiði
Savrulmuþ bedenimin, rüzgarýnda ölmeden dirildiði
Sanki sen deðildin býrakýp giden
Üstüne üstlük hiç gelmemiþken
Seni bekleyiþimin adý yok
Kurulmamýþ köprülerden geçmeye çalýþan benliðimin de
Þiirlerim þahit olsun ki
Ýki satýr arasýna sýðmýyor yalnýzlýðým
Ne nokta anlatabiliyor kararsýzlýðýmý
Ne de virgül koyabiliyorum yýllarýn ardýna
Yenik düþtü keþkelerim oynadýðým oyunlara
Yine de teslim olmadým
Ama sen, namluda hüzün
Beni tam on ikiden vurdun
Seni bekleyiþimin adý yok
Gelmeyiþinin de…!
02.06.2006
HÜMEYRAYILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.