Gidiyorum Anne…Gidiyorum…Yalnızlıkların Başkentine…

Gidiyorum…
Gidiyorum anne… Üzgünüm…
Seni üzdüðüm aðlattýðým için çok üzgünüm…
Ama sende anla beni dayanamýyorum artýk bu kalabalýðýn içinde yalnýz yaþamaya…
Kalbim kaldýrmýyor artýk.
Özlemim had safhada… Katlanamýyorum…
Özür dilerim anne,senin istediðin gibi olamadým,dediðin gibi onu unutamadým…
Çok zormuþ anne…
Hani ben küçükken beraber izlediðimiz filmler vardý ya,bir kýz bir oðlan…
Büyük bir aþk…
Nasýl da imrenerek bakardým,özenirdim…
Acaba bende bir gün böyle sevecek miyim,sevilecek miyim diye düþünür dururdum…
Özendiðim o Yeþilçam filmlerindeki aþký yaþadým bende anne…
Ama sonu hüzün oldu.
Çocukluk etmiþim iþte anne,filmlerdeki aþký gerçek sanmýþým,o da beni öyle hiç býrakmaz sever sayar sanmýþým…
Yanýlmýþým anne…Çok yanýlmýþým…
Çok sevdim anne varlýðýna þükrede þükre de yokluðuna küfrede küfre de çok sevmiþim anne…
Sabretmeye çalýþtým bir gün gelir diye bekledim…
Gelmedi anne…
Artýk umudum kalmadý,affet beni anne…
Senin gibi olamadým,sabredemedim…
Sen onca þeye göðüs gererken,ben bir aþk oyununa kurban gittim…
Artýk o yok anne…
Kalp atýþlarým bile deðiþti…
Ben onu sözde sevmedim anne,onu tüm benliðimle sevdim…
Gidiyorum artýk anne,sakýn üzülme…
Senden tek bir þey istiyorum,son bir þey…
Ona,onu çok sevdiðimi söyleyin anne…
Son bir þey daha hiç yüzü gülmesin,canýmý yaktýðý kadar caný yansýn,baþkasýyla mutlu olamasýn söyleyin anne!
Seni sevmekten hiç vazgeçmedi deyin…
Gidiyorum anne…
Gidiyorum…
Yalnýzlýklarýn baþkentine…
Uçurumun kenarýna…
Yüreðim avuçlarýmda…
Aklým firarda…
Sadece gidiyorum anne…
Bastýðým topraklarda ayaklarým yanayana…



Sinem KARATAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: