Şımarık sevdan acıtıyor evvelimdeki küçük kız çocuğunu

Yaramaz þýmarýk bir çocuk senin sakladýklarýn
yaramaz bir çocuk gibi oturup göðüs kafesime diretme
git benden

artýk inandýrýcý deðil
biriktirdiðin hayallerin
aklýma zarar verme
öldürme yüreðimi
ölümüm olmasýn ellerinden ki
yamalý zaten her bir yerinden

yolun bu taraflara düþse bile deme ki
geçiyordum uðradým
uðrama semtime

senin elinden tüm yýkýk duvarlarým
gittin ve ardýnda bir enkaz býraktýn
yüzyýllýk aþklar diyordum artýk son olsun
sonuncusu sen ol bu serseri sevdalarýn
ölüm bana gülümsesin seni de götüreyim kalbimde

zaten yoksan her yer karanlýk
her yer kýþ
her yer kar

sonra eriyor karlar ve her yer çamura bulanýyor
her yer sen yoksan zemheri

bu þehrin ne kuþlarý var ne bulvarlarý
ne kaldýrýmlarý
her yerde tehlike kol geziyor
baharsa uzak bir ihtimal
oyalama beni ikinci baharlarla

her akþam güneþ koynumda batýyor
kapkara oluyor kömür kesiliyoruz dünyayla birlikte
dünyanýn bitimi benle olacak
öbür yanda da çýkma karþýma
sana dair ne varsa yok ettim yaktým anýlarýný

senin þiirlerin de esmerleþsin
günden güne herkes elini çeksin senden de

git özlemini
acýlarýn baþka yerlerde yaþa
yaralarýný baþka yerde sar
bana sarma
çýkma karþýma
git benden ebedi

Yüksel Nimet Apel

þiirin hikayesi: bu tarihi unutma ayýn son günü bu gün not et defterinin bir kenarýna ayrýldýk biz unuttun mu

31/Ocak/2014/Cuma/Bodrum


Sosyal Medyada Paylaşın: