ÖZLEDİM BABAM
Küçükken korkardým saçma sapan þeylerden.
Meselâ karanlýktý en çok ürktüðüm.
Yalandan mumlar yakardýk birlikte, seninle.
Þimdi yoksun ya yanýmda,
O mumlarýn hepsi sönük.
Ben, karanlýklar içinde kaldým, öylece…
Üþürdü kýþýn ayazýnda ellerim.
Avuçlarýnda sýmsýký tutar, ýsýtýrdýn.
Bugünlerde, yine kýþ mevsimindeyim sensiz.
Þimdi yoksun ya yanýmda,
Ellerim buz kesti, hissetmiyorum.
Sanki sokak ortasýnda kaldým, çok üþüyorum…
En sevdiðim meyveydi portakal benim.
Ellerinle soyar, yedirirdin bana.
Þimdilerde caným çok çekiyor.
Yoksun ya yanýmda,
Ne tadýný alabiliyorum, ne sevebiliyorum.
O yüzdendir ki, artýk yemiyorum…
Hani akþam vakitlerinde,
Baþýmý koyardým dizlerine.
Sen okþarken saçlarýmý þefkatle,
Ben rüyalara dalardým sessizce.
Sabaha kadar beklerdin baþýmda.
Beni rüyalarýmda bile severdin.
Þimdi yoksun ya yanýmda,
Rüyalarým yarým yamalak.
Yaþýyorum iþte hayata dair ne varsa,
Ama bir tarafým hep eksik.
Ve sol yanýmda bir aðrý…
Seni özledim babam, çok özledim…
MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.