ÖTESİ BİR IRGATSIN

Kýzgýn güneþin altý, kadýnlar ve çocuklar
Durmaz çapalarlar ve buhar olur soluklar
Ayrýk otu çok haydi çalýþ, durma ki ýrgat
Memnun edesin patronu ilk þartý sadakat

Taç yapraðý solgun, suya hasret çalýþýr hep
Yollarsa çorak, kalpleri suskun ve delik cep

Gün tarlada doðar ve batar, sýrtta beþikler
Piþsen de sakýn aðlama, yer sonra sinekler
Süt isteme dur sen bebe ‘öðlene ne kaldý’
Ýþ vakti çalýþmak da lazým, etme lakýrdý
Toprak sulanýr terle, bebem sen uyu haydi
Aðlar da pamuk tarlasý duymaz ya efendi

Bir türkü yanýk günde, kýzýl günlere belki
Gül elde nasýrlar, kokular terli, bu tepki

Ücret veririm karþýlýðýn isteme hakkým
Kýrbaç gibi sözler, susamaz! Sen deme akým
Hanlar ve hamamlar da senin, etme be beyim
Damlar çadýrým, yok ki evim sanki üveyim
Yastýk ve döþek sert de
Ya sofram hele sorma
Elbet de yemem, sen gibi her gün de kavurma


Toprak doyurur herkesi elbet dedi küskün
Az yevmiye yetmez ki geçinmekse ne mümkün


Mef’û lü/me fâ î lü/me fâ î lü/fe û lün ý

Sosyal Medyada Paylaşın: