bir çift göz kýrpýyor
belli belirsiz karanlýðýn ortasýndan
korkularýmla bir kez daha yüzleþiyorum
sanki biri düþecekmiþ gibi tavan arasýndan
yataðýmdan korkuyla uyanýyorum
kulak kabartýyorum sesin geldiði yöne
usulca gidiyorum sesin geldiði yere
derin bir oh çekiyorum
meðer açýk kalan musluktan
damlayan su tanecikleriymiþ beni korkutan
öyle bir ses çýkýyordu ki
gecenin bir vakti çýnlýyordu kulaklarýmda
içime iþlemiþti yaþananlar
beynim durmuþ allak bullak olmuþtum
bir de üstüne üstlük
senle olan korkularým eklenmiþti
söyle bana içimde ki gizemlerin sahibi
mevsimler mi suçlu yoksa sen mi
yandý yüreðim sana
alýþtým nasýlsa karanlýklara
güneþ yüzü görmeyen zindanlarda
daðýlsýn artýk kara bulutlar
ayýn þavkýndan çýk usulca
bak görüyorum sulietini soluyorum seni
týpký ilk günkü gibi
yalancý bir rüya olmasýn yaþananlar
tahammülüm yok sensizliðe
seni öyle çok sevdim ki
canýmda cansýn
kanýmda ki son damlasýn...
Refik
25.01.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.