Kara’ya...
bak yolcu saatler önce
susan yol bu hüzün türküsü
çay üþüdü…
boþ sayfalar arasýnda kalan
öykünün aðýdýný yakmak
kal boþ sayfalar arasýnda
an...
sabret, bitecek
öylece sürecek yaþamak
çocuklarýn ayak izinde
cam buðusuna asýlmýþ dudak
alabildiðine mavi göðün yüzünde
bir gün ben de öleceðim diye
sevin
gözlerim açýk durarak
hala çiçeðinim üstelik
sanrýlý yüzünden bir kýþ günü hem de
düþtü düþecek
s/ayýklayýn araftan geceyi kolaysa
güneþ penceremizden ýþýksýz geçecek
can yangýný bu gülüþ
bitti mi sahi
hiç bir zaman senin olmadýðým
mecburiyet. hayýr. evet. veya.
bir zerre dilek
kar tanesi umut
yok beyaz
hep uzak hep az
ya dünyanýn döndüðü yalan
ya düþtüðüm zaman
alýþýlmamýþ sancýlar ardýndan
saatlerden sonra
üþüdüðüm bir el
rüya görüyor, öpüyor usulca
dudaðýmý bir üzülme /ah
içimin delisi gel