Metalik taþ parçalarýný hatýrlýyorum
Bu batmakta olduðumuz bataklýðý yahut
Tek tek parmaklarýn
Yaþlýlýða meyletmiþ bir yüz ile
Kýþý karþýlamýþlýðýn...
Bir bardak salep kokusuna deðiþiyorum ifademi
Gündüze satýyorum geceyi
Bunu pahalý ödüyorum...
Yarý yerinden kesilmiþ bir þiiri
Hiç aðlamadým diyemem omzunda þiirin
Diliyorum hiç bir þey hatýrlatmasýn seni
Diliyorum bu tarçýn kokusu da...
Ýnce bir kelime seçiyorum kendim için
Hissetmeye çalýþýyorum karýn her zerresini
Ben böyle kýþýn ortasýnda aðlamaklý olmazdým
Öyle eski defterleri açýp okumazdým
O hatýra deyipte atamadýðým çok þey için
Demlenmiþ koyu bir hüzün içiyorum
Biliyorum hiç gelesi yok keyfimin
Yalnýzlýða meyletmiþ bir çehresi
Ben anlatmayayým diyorum
Sakince ruhumu dinliyorum
Kaç ses tonundan geçiyorum sonra
Vedalara son bir söz
Son bir kerecik
’Ne baðýrarak aðlýyorsun be abla’;
Diye sormasýnlar diye
O büyük harflerin hepsini atýyorum içime
Gönlünü o soðuk rüzgardan koruyacaksýn
Ne kadar müddet sorma hiç bana
Nasýl diyorlar hani saðlýcakla
Aslý ayrýlýk’la...
Þair burda ayrýlýkla git gel diyor
Neyse anlamýþsýn varsayýyorum
Ya da her neyse okuyacaðýný sanmýyorum
’
Gözlerinde bir zehir vardý belkide
Nasýl içirdin gözbebeklerime þifa diye...
’
Cümleyi toparlayamadýn deðil
Kendini toparlayamadýn
Saat kaçtý hatýrlamýyorum
Etkileyici bir söz geçmiþti aklýmdan
Diyorum akýl mý kaldý...
O sürekli kendini tekrarlayan dalgalarý
Ve martýlarý silelim þiirden
Hiç geçmedik aslýnda o hikayeden
En iyisi bir geçelim...
Dolunayý da hapsettim mi duygularýma
Gönlüme açýk manzara
Hal’den anlamayan seni ne yapayým ben
Sýyrýlýyoruz o kadar dertten kederden
Bize yalnýz sefâ
Yahut varým seninle cefaya...
Gri lacivert ve pembe o taþlarý hatýrlýyorum
Hatýrlamakla kalmýyor
Kalmýyorum
Çok griydiler yalnýz
Çok laciverttiler
Ve pembe pespembe...