Okuma yazmasý yoktur annemin Cahil mi cahil bir kadýn. Ne söylersen söyle, Bildiðini yapar yine de.
Diyecek yok hamaratlýðýna, Bir ordu gelse eve, Hazýrlar hemen sofrayý, Aç kalan olmaz, doyurur her birini. Ama yine de Çok cahildir benim annem.
Anlamaz hiç halimden, Duyarým hep ayný Kýrk yýl önceki sözleri.
Ramazan bayramý, ikinci sabahý, Konuþurken kendimle, Þeftali soymuþ, getirip koydu önüme. Þair mi olacaksýn hayýrdýr? Dedi, Tatlý bir tebessüm ile.
Þimþekler çaktý beynimde, Baþka bir dünya açýldý sanki O an gönlümde. Anladým, Okuyup üflemiþti yine. Utanýyordum kendimden, Farkýna dahi varamadýðým cehaletimden.
Biraz geç oldu ama Ýyi ki verdin dersimi. Anladýkça þimdi, Bir baþka seviyorum, Caným annem seni. KEMAL ALKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
kemalat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.