GÜLÜN AŞKI

Sevda için çýrpýnan minik kuþ.
Görmüyorum sanma seni.
Ey! Gül için þakýyan bülbül.
Sevmiyorum sanma seni.

Ben gül, sen bülbül.
Aþýksýn bana sen ezelden beri
Ve bu nameler hep benim için.
Fakat, acýrým sana ey bülbül!

Görmüyorsun dikenlerimi,aþkýn kör etmiþ gözünü.
Doðru; ben bir gülüm,ben bir çiçek.
Ama bir de gerisi var:
Bilmiyorsun gülle gelen ölümü.

Ey! Yiðit bülbül:
’’Yine de koklarým diyorsun seni’’
’’Her þeye deðersin sen.’

Yazýk deðil mi sana?’
Nedir bu halin?
Deðer mi hiç söylesene?

Bu kadar kolay mý ölümü koklamak?
Ve sence doðru mu?
Bir gül için her þeyi göze almak?

BÜLBÜLÜN AÞKI

Benim bülbül, benim sevda.
Anlamsýz hayat, anlamsýz dünya.
Her þey anlamsýz zaten
Ve yaþamak haram bana.
Gülsüz bir dünyada.

Deðer elbet deðmeli!
Bülbül gülü ölesiye sevmeli.

Sosyal Medyada Paylaşın: