ESARET

Ne olurdu beklentimiz sevgili
Bizim yasamdan dizi dizi
olmayacaklari oldurmak mi?

Bu, tâ en basindan bildigimiz,
Degisemez son
Sasirtmamaliydi bu kadar bizi.
Biz istemesekte !
Her gece günün yüzünü,
Mutlaka kendine cevirirdi.

Ve ruhumun esaretini ,
Kus ucmaz, kervan gecmez
Bir cölde can cekiserek
Yasadigi bir zaman dilimiydi .

Her sabah, isiltisini yayip gözlerimi alip
Gülümseyerek sabahimin habercisi,
Yüzüme dogan günese
Asik olmam kacinilmazdi.

Ama herseyin bir sonunun geldigi gibi,
Daha süzdüremeden cigerlerime
"O" essiz isiginin hüzmesini
Senin geceyle kiskandigim
"O"muhtesem randevu vaktin geldi .

Ve ,artik ne senin,
Benim esaretimin bitmesini
Bekleyemeye niyetin var bundan sonra ,
Ne de, benim
Kollarimdaki zincirden
Kurtulmaya imkanim .

Vaktidir istemesem de,
Seni ugurlamanin
Simdi usul ,usul ,süzül
Koynuna bekleyeninin
Belkide degerini iyice bileninin

Benimse , yine gerekiyor
Gecenin karasina bürünmemin
Alistigim yoklugunun yine tadina varmamin
Ve, bu agir hükmü
Yine ve son kez
Kendime zorla kabullendirmemin .


Nuran KARACA

6-2-2012

Sosyal Medyada Paylaşın: