Aðlama, gülümse, Yakýþmýyor sana somurtmak. Ayýp oluyor ama Neþen bahçeden duyulacak.
Ýster miyim sanýrsýn, Mutsuzluðunu senin? Aç, periþan dolaþýp Yoðurtsuz ayran içmeni? Fakat dur hele, etme acele, Yavaþ yavaþ, hem de sýrayla. Kazaným taþmadan, Dolduramam kâseni.
Aç gözlü olma, bir de tamahkâr. Koy koy, boþ kalmasýn, hiç sevmem ziyaný. Otuz kuruþ verdim tamý tamýna, Diktirmek için duble paçalarýmý.
Rahmetle anarým hep Kayýnvalidemi ve eþini. Periþan olurdu çocuklar, Býrakmasaydýlar, þu virane sarayý.
Kime kalmýþ ki boþ dünya? Kaygýmýz ille velâkin mahþer hesabýnda. Hadi oradan be kadýn! Ne ekmeði? Kolay mý kazandým sanýrsýn, Ben bunca serveti? Kemal ALKAN 05.Ekim 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
kemalat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.